Ikona – Zbawiciel w Majestacie

Ikona pisana według Zbawiciel w Majestacie

Ikonograficzne przedstawienie Chrystusa Pantokratora, który zasiada w centrum ikony na tronie, na tle trzech mandorli w formie czerwonego rombu, ciemnobłękitnego owalu i na dole czerwonego kwadratu. Romb symbolizuje Boską naturę, która jest „ogniem trawiącym”, ogniem prawdy, Ducha. Owal jest symbolem wieczności i sfer niebieskich, czyli aniołów, które otaczają postać Chrystusa. Sam tron i podnóżek tronu z kołami jest obrazem chórów anielskich (tronów i serafinów). Czerwony kwadrat na dole jest symbolem ziemi. W narożnikach kwadratu umieszczone są symbole Ewangelistów (wyobrażenia: anioła (człowieka), lwa, cielca i orła – są to symbole odpowiednio Mateusza, Marka, Łukasza i Jana), co znaczy, że Ewangelia głoszona jest na cztery strony świata. Czerwony i błękitny kolor szat Chrystusa symbolizuje zjednoczenie Jego dwóch natur, Boskiej i ludzkiej. Niekiedy ma szaty koloru złota, co oznacza promieniowanie Jego chwały Boskiej. Zbawiciel prawą ręką błogosławi, a w lewej trzyma otwartą księgę – symbol swojej nauki i Prawa. Ikona ukazuje Chrystusa w wymiarze kosmicznym i eschatologicznym: Chrystus jako Alfa i Omega przyjdzie powtórnie przy końcu czasów jako Sędzia świata; w Chrystusie jako Panu wszelkiego stworzenia i Dawcy życia przy końcu czasów objawi się nowa ziemia i nowe niebo.