Opis
INFORMACJE DODATKOWE
Ikona Archanioła Michała ręcznie pisana zgodnie z kanonem bizantyjskim.
- rozmiar – 24 x 30cm
- technika: tempera jajowa (emulsję służącą do malowania tworzy żółtko z białym winem połączone z roztartymi pigmentami mineralnymi)
- materiał: deska lipowa
- szpongi, czyli poprzeczne kawałki drewna umieszczone z tyłu deski w celu jej wzmocnienia
- lewkas (deska pokryta jest gruntem wykonywanym na bazie kredy szampańskiej i kleju króliczego).
- ikona zabezpieczona jest kilkoma warstwami oleju twardoschnącego.
- złoto na nimbie.
WZÓR I HISTORIA
Archanioł Michał ukazany został frontalnie, z otwartymi purpurowymi skrzydłami, ubrany w chiton i niebieski himation. W prawej dłoni trzyma rabdos – pałeczkę posłańca, która oznacza, iż jest posłany od Boga, zaś w lewej transparentną sferę oznaczającą kulę ziemską. Przedstawienie to ma kontekst eschatologiczny i odnosi się do Dnia Sądu Ostatecznego oraz roli Archanioła Michała jako przewodnika dusz.
Choć św. Michał jest wojownikiem, wodzem zastępów anielskich walczących z szatanem, moc Archanioła płynie z serca i miłości, co znamionują czerwony kolor chitonu i łagodność oblicza. Niebieska szata to symbol posłańca z wiecznego świata, a złoto jest odblaskiem Chwały Bożej. Przepaska na włosach Archanioła symbolizuje jego podporządkowanie się Bogu Jedynemu i wierność wyrażoną w słowach „Któż jak Bóg”
W ikonografii Archanioł Michał przedstawiany jest jako rycerz w zbroi, ze skrzydłami, z mieczem w prawej ręce, czasami z oszczepem, z tarczą z wizerunkiem lub symbolem Chrystusa lub zwojem z jednym z napisów: „Jam Boży wojownik”, „Noszę miecz wysoko”, „Strachem Bożym porażam nikczemników” oraz pokonanym i związanym szatanem w postaci smoka u swoich stóp. Archanioł Michał przestawiany jest także na wielu ikonach obrazujących jego cuda. Najbardziej znany jest Cud w Canoe (Chonach), gdzie uratował świątynię przed zatopieniem przez pogan. Według tradycji, cud zdarzył się w Azji Mniejszej w pobliżu Hierapolis, gdzie w Canoe stała świątynia poświęcona Archaniołowi Michałowi. Opiekował się nią mnich Archip (starzec o spiczastej brodzie), który poprosił Michała o pomoc. Archanioł uderzył dzidą w fundamenty świątyni, robiąc wyłom w kamieniu, do którego skierował pędzące z gór dwa strumienie wody, ratując świątynię przed zalaniem. Ikona ta popularna stała się po XIII wieku i występowała także jako temat w Psałterzach.
